bu aralar kırılganlıklarla karşılaşınca ve kendimi suçlarken aşağıdaki yazıyı buldum. porselen dükkanında fil olmak ve kaba saba köylü hissi yaşadığım duyguları betimliyor. bu hisleri belli şekilde sıklıkla yaşayınca bazı şeylerin farkına varmak gerek diye düşündüm. bu hisler insanı içinden geldiği gibi davranmaktan alıkoyuyor ve kısıtlıyor. aşagıdaki yazı da bunu anlatıyor.
İyi okumalar Continue…
“Kendi” ile barışmak.
“Ben her ne yaptıysam o andaki şartlarıma göre doğru olanı yaptım. Aynı şeyleri tekrar yaşasaydım, o ana tekrar gidebilseydim, aynı tepkiyi yine verirdim. Bu benim yapım ve kendi öz kararımın sonucu olarak böyle oldu.”
Depresyon genellikle çaresizlik hissiyle geliyor. Çaresizliğe giden nedenlerden birisi pişmanlık. Ancak mantıklı düşününce aynı şartlarda insanın yine aynı tepkiyi vereceğini farkedersiniz. Yaşanan olay bundan sonrası için ders olarak kabul edilip yapılan hareket ile barışmak en sağlıklı adım görünüyor. “Kendi”ne kızmanın bir faydası yok hatta yıkıma neden oluyor.
Yukarıdaki telkin de kendi moral bozukluğum için uzun zaman önce bulduğum çözüm. Ciddi rahatlama sağlıyor. Umarım başkalarına da faydalı olur.
“Beynin seni değil, sen beynini yönetmelisin” konusuna çok uyan bir infografik.
